Συνέχισαν την πορεία τους σιωπηλοί. Κόντευαν να φθάσουν στην όαση, όταν ο Σελήμ έπεσε σ΄έναν λάκκο με κινούμενη άμμο. Ο Οσμάν με υπεράνθρωπες προσπάθειες κατάφερε να τον σώσει. Μόλις συνήλθε, ο Σελήμ χάραξε στον βράχο το εξής: «Σήμερα ο καλύτερός μου φίλος, μού έσωσε την ζωή».

Ο Οσμάν τον ρώτησε: «Γιατί όταν σε χαστούκισα το έγραψες στην άμμο, ενώ όταν σε βοήθησα να βγείς απ΄την άμμο το χάραξες στην πέτρα;» Ο Σελήμ χαμογέλασε και είπε: «Ό,τι έγραψα στην άμμο θα διαλυθεί με το πρώτο αεράκι, ενώ τα λόγια μου στην πέτρα θα μείνουν εκεί για πάντα».

Λένε πως μπορεί να συναντήσεις έναν ξεχωριστό άνθρωπο σε μια στιγμή.

Χρειάζονται κάμποσες εβδομάδες για να καταλάβεις την αξία του, και μια ολόκληρη ζωή γιά να γίνεις φίλος του.