Μια μέρα, καθώς ο Σωκράτης έκανε τη βόλτα του στην Ακρόπολη, συναντήθηκε με κάποιον γνωστό του, ο οποίος επέμενε να τού πει «κάτι πολύ σημαντικό» για έναν από τούς μαθητές του.

– Πριν το πείς ας κάνουμε το τεστ τής "τριπλής διϋλισης", είπε o φιλόσοφος.

- Τριπλή διϋλιση; ρώτησε με απορία ο άνθρωπος.
- Ναι, πρόκειται για ένα τεστ πού έχει τρία στάδια: Το πρώτο, αφορά στην αλήθεια. Πριν μιλήσεις, σκέψου: είσαι πράγματι σίγουρος ότι αυτό πού θέλεις να πεις είναι αλήθεια;
- Ε... απλώς το άκουσα όμως δεν μπορώ και να το αμφισβητήσω ...
- Μάλιστα. Αν καταλαβαίνω λοιπόν, ίσως να είναι αλήθεια, ίσως όμως και να μην είναι. Ο άνθρωπος κάτι πήγε να πεί, αλλά μετάνοιωσε.
- Ας πάμε τώρα στο δεύτερο στάδιο, αυτό τής καλοσύνης. Επειδή καθώς ξέρω είσαι άνθρωπος καλών προθέσεων, υποθέτω πως αυτό πού θα μού πεις για τον μαθητή μου, είναι κάτι καλό, έτσι δεν είναι;
- Καλό δεν το λές...
- Ήρθες λοιπόν να μού πεις κάτι κακό για τον μαθητή μου, αν και δεν είσαι εντελώς σίγουρος ότι είναι αληθινό. Ο γνωστός του κοίταξε αλλού αμήχανος.
- Παρ΄όλα αυτά, συνέχισε ήρεμα ο Σωκράτης, ας πάμε και στο τρίτο στάδιο, αυτό τής χρησιμότητας. Αυτό πού ήρθες να μού πεις για τον μαθητή μου πού δεν είναι καλό και ίσως να μην είναι και αλήθεια, μπορεί τουλάχιστον να φανεί xρήσιμο σε κάτι;

- Όχι δεν νομίζω... Ο Σωκράτης κοίταξε τον άνθρωπο και είπε:

- Τότε, τι λόγο έχω να το ακούσω; Ο άνθρωπος έφυγε βιαστικός με το κεφάλι σκυφτό, αφήνοντας τον φιλόσοφο στις σκέψεις του…