Όταν οι ληστές γύρισαν σπίτι, ο μικρός αδερφός, με πτυχίο Master στα Οικονομικά, λέει στον μεγάλο αδερφό, απόφοιτο δημοτικού:

- Έλα να μετρήσουμε τα χρήματα που αρπάξαμε.

- Χαμένος χρόνος!

Απάντησε ο απόφοιτος του Δημοτικού.

- Είναι πολλά τα χρήματα. Γιατί λοιπόν να χάσουμε χρόνο να τα μετράμε; ‘Ασε να μάθουμε την είσπραξη το βράδυ απ΄τις ειδήσεις. Όταν θα ανακοινώσουν την ληστεία, θα πουν και το ακριβές ποσό που εκλάπη!

Στο μεταξύ, στην Τράπεζα, ο ταμίας με τα χαρτιά στα χέρια, έχοντας τελειώσει τους λογαριασμούς, πλησιάζει τον Διευθυντή περιμένοντας ότι θα καλέσει την αστυνομία. Ο πτυχιούχος Διευθυντής όμως, τού λέει:

- Όχι ακόμα! Ευκαιρία είναι, κοντά στα 20 εκατομμύρια πού μάς έκλεψαν, να κρατήσουμε άλλα 10 εμείς, οπότε προσθέτοντας και τα 70 που έχουμε ήδη καταχραστεί, θα πούμε ότι μας έκλεψαν 100!

Ο ταμίας μπήκε αμέσως στο νόημα:

- Μακάρι δηλαδή να 'χουμε από μιά ληστεία τόν μήνα!

Το βράδυ, στις ειδήσεις ανακοινώθηκε ότι εκλάπη το ποσό τών 100 εκατομμυρίων! Οι ληστές μετρούσαν και ξαναμετρούσαν τα χρήματα, αλλά το ποσό που είχαν στα χέρια τους ήταν 20 εκατομμύρια... Θυμωμένος λοιπόν ο μικρός αδελφός, λέει:

- Ρισκάραμε τις ζωές μας για 20 εκατομμύρια, ενώ ο Διευθυντής με το πάτημα ενός κουμπιού καθάρισε 80 εκατομμύρια! Φαίνεται τελικά ότι είναι πιο επικερδές και ακίνδυνο να είσαι Διευθυντής Τράπεζας παρά ληστής!

Συμπέρασμα:

Η διαφορά μεταξύ ιδιοφυΐας και βλακείας είναι ότι η ιδιοφυΐα έχει όρια ενώ η βλακεία δεν έχει!

Συμπέρασμα 2: Πάσα ομοιότης με πρόσωπα και πράγματα είναι εντελώς συμπτωματική.