Ένα μοναδικό έργο προβολής του ελληνικού πολιτισμού

Σε σένα που μου κέρασες τον πρωινό καφέ γιατί ήμουν η πρώτη πελάτισσα.

Σε σένα που περίμενα από πίσω σου στην ουρά του super market με ένα γάλα στο χέρι και μου είπες πέρνα.

Σε σένα που δεν είδα το stop και μου είπες να προσέχεις γιατί τρέχουν εδώ.

Σε εσένα που δε μου έφταναν τα ψιλά για το χυμό και μου είπες δεν πειράζει άλλη φορά.

Σε σένα που μου δεν πρόλαβα να πάρω νούμερο στην τράπεζα και μου έδωσες το δικό σου γιατί είχες πάρει δύο.

Σε σένα που περίμενα να με αγνοήσεις και να βάλεις βιαστικά τα ψώνια σου στις σακούλες και να εξαφανιστείς και όμως δεν το έκανες.

Σε σένα που περίμενα να ξεσπάσεις όλα σου τα νεύρα για αυτήν μου την παράβαση και όμως δεν το έκανες.

Σε σένα που περίμενα να μου πεις μουτρωμένα καλημέρα μιας και μόλις ξύπνησες και όμως δεν το έκανες.

Σε σένα που περίμενα να σκεφτείς καλά να πάθει και ας ερχόταν νωρίτερα, και όμως δεν το έκανες.

Σε ευχαριστώ για τα μικρά καθημερινά παραδείγματα ευγένειας, λεπτότητας και σεβασμού.

Σας ευχαριστώ που υπάρχετε.

Τάμι Γκεκτσιάν
Η Τάμι Γκεκτσιάν είναι συγγραφέας του βιβλίου "Λέξεις χωρίς ήχο" Εκδ. Γερμανός

Σε μερικούς ανθρώπους έρχεται μια μέρα που πρέπει το μεγάλο ΝΑΙ ή το μεγάλο ΟΧΙ να πούνε.

Αν σήμερα θεωρούμε την ποιητική αξία του Κωνσταντίνου Καβάφη κάτι το δεδομένο, αυτό δεν ίσχυε πάντα. Τον κατέκριναν, τον χλεύασαν σε μεγάλο βαθμό, τον παρώδησαν και πολλοί προσπάθησαν να αποδείξουν πως όσα έγραφε «δεν συνιστούσαν ποίηση». Και αυτό συνέβαινε όχι μόνο όσο ζούσε αλλά και μετά το θάνατό του.

Έρευνες έχουν δείξει πως τα θετικά συναισθήματα και η γενικότερη θετική στάση απέναντι στη ζωή βοηθούν στην επίτευξη θετικών αλλαγών κι ευημερίας. Τα συναισθήματα της χαράς, της αγάπης, της ευγνωμοσύνης κ.λ.π. διευρύνουν το πεδίο επιλογών μας κι επηρεάζουν τον εγκέφαλό μας με τρόπο που αυξάνει την επίγνωση, την εστίαση και τη μνήμη μας.

Η διαμόρφωση της ανθρώπινης προσωπικότητας στηρίζεται, στο μεγαλύτερο μέρος της, στην επαφή με τους άλλους, στη σχεσιακή αλληλεπίδραση και στην ανταλλαγή ερεθισμάτων, εμπειριών και συναισθημάτων. Σ’ αυτή τη διαδρομή καλό είναι να δίνουμε βάση στην ποιότητα των ανθρώπων που μας περιτριγυρίζουν και όχι στην ποσότητα αυτών.

Σύμφωνα με τις στατιστικές, αυτοί από εμάς που ήμασταν παιδιά τις δεκαετίες του 40 50 60 και 70, πιθανόν δεν θα έπρεπε να είχαμε επιζήσει!

Δεν μπορώ να σου δώσω λύσεις
για όλα τα προβλήματα της ζωής σου,
ούτε έχω απαντήσεις
για τις αμφιβολίες και τους φόβους σου˙
όμως μπορώ να σ’ ακούσω
και να τα μοιραστώ μαζί σου.

Ένας κινέζικος μύθος που μας υπενθυμίζει ότι κανείς δεν είναι τέλειος, όλοι έχουμε αδυναμίες αλλά και δυνατότητες, αρκεί να τις εκμεταλλευτούμε σωστά.

Μια φορά ένας άντρας βρισκόταν σε μια ερημική περιοχή. Ήταν χειμώνας, έκανε παγωνιά. Έκανε οτοστόπ για να πάει μέχρι την πιο κοντινή πόλη. Η ώρα ήταν περασμένα μεσάνυχτα. Από τα λιγοστά αυτοκίνητα που πέρασαν κανένα δε σταμάτησε. Τα χέρια του είχαν κοκαλώσει κι ο ίδιος είχε μελανιάσει από το κρύο. Τι έκανε όμως μετά;

Αν με ρωτήσεις τι μου λείπει περισσότερο απ’ τις ανθρώπινες σχέσεις, θα σου απαντήσω η ευγένεια. Και δεν είμαι η μόνη, νομίζω. Δεν ξέρω αν έχουμε χάσει λίγο την μπάλα και την ανθρωπιά μας με τις νέες τεχνολογίες και τα συναφή, δεν ξέρω αν η υπερβολική αστικοποίηση έφερε την απομόνωση κι εν τέλει τη συμπεριφορά της χάβρας, δεν ξέρω αν η απογοήτευση της κοινωνικοπολιτικής κατάστασης κι η οικονομική δυσπραγία του καθενός, μας έκανε να χάσουμε λίγο απ’ την ευγένειά μας. Σε εκείνα τα απλά και καθημερινά, που τις περισσότερες φορές μας χαρακτηρίζουν.