Μεταφερόμαστε γιά λίγο στό Βυζάντιο. Τόν 7ο αἰώνα μ.Χ. (626 μ.Χ. περίπου) 100.000 Ἄβαροι, ἐχθρικός λαός, πολιόρκησε τήν Κωνσταντινούπολη. Ὁ Αὐτοκράτορας τῆς Βασιλεύουσας Ἡράκλειος ἔλειπε σέ ἐκστρατεία κατά τῶν Περσῶν γιά νά ἀπελευθερώσει τούς Ἁγίους Τόπους καί νά ἐπαναφέρει τόν Τίμιο Σταυρό. Τότε βρῆκε εὐκαιρία ὁ Χαγάνος, ὁ βασιλιάς τῶν Ἀβάρων, καί ἔχοντας ὡς συμμάχους τούς Πέρσες, συγκέντρωσε τά πλήθη τοῦ στρατοῦ του ἔξω ἀπό τά τείχη τῆς Πόλης. Στόχος ὁ πλοῦτος τῆς Βασιλεύουσας.
      Οἱ βάρβαροι ἄρχισαν τήν ἐπίθεση μέ ὀργή καί σκληρότητα. Οἱ Βυζαντινοί στρατιῶτες ἀντιστάθηκαν ἔχοντας ὡς συμπαραστάτη ὅλο τό λαό. Ἡ πρωτεύουσα τῆς Βυζαντινῆς Αὐτοκρατορίας βρισκόταν ὑπό στενή πολιορκία. Οἱ ὧρες ἦταν δραματικές. Ὁ φρούραρχος τῆς Κωνσταντινούπολης Βῶνος ἐπιθεωροῦσε τό στρατό καί τίς ὀχυρώσεις, ἐνῶ ὁ Πατριάρχης Σέργιος, κρατώντας τήν θαυματουργή εἰκόνα τῆς Παναγίας, γυρνοῦσε στά τείχη ἐμψυχώνοντας τούς ὑπερασπιστές τῆς Πόλης.
Μάχονται ὅλοι! Μεγάλοι καί μικροί! Ἐκσφενδονίζουν πέτρες, ξύλα, καυτό νερό καί λάδι!…
Προσεύχονται καί παρακαλοῦν τήν «Ὑπέρμαχο Στρατηγό» νά τούς σώσει ἀπό τούς Ἀβάρους. Μές στή φωτιά καί τό γενικό χαλασμό ὁ Χαγάνος βλέπει τήν μορφή μιᾶς σεμνῆς γυναίκας νά περιτρέχει τά τείχη καί ἡγεμονικά νά τά περιφρουρεῖ. Ἦταν ἡ Παναγία! Ἡ Ὑπέρμαχος Στρατηγός!
      Ξαφνικά ἕνας φοβερός ἀνεμοστρόβιλος – θεόσταλτος στ᾿ ἀλήθεια – ἀναστατώνει τό στόλο τῶν βαρβάρων. Τά πολιορκητικά μηχανήματα, καθώς καί τά μονόξυλα διαλύθηκαν.
Οἱ ἐχθροί τρέπονται σέ φυγή καί τά καράβια τους τσακίζονται μεταξύ τους. Οἱ Βυζαντινοί ἀκάθεκτοι πυρπολοῦν. Οἱ βάρβαροι ντροπιασμένοι καί ἡττημένοι λύνουν τήν πολιορκία. Ἡ Κωνσταντινούπολη πανηγυρίζει. Ὅλοι πιστεύουν ἀκράδαντα ὅτι ἡ ἀόρατη Σκέπη τῆς Παναγίας θαυματουργικά ἔδωσε τή νίκη στούς Χριστιανούς καί ἔτρεψε σέ φυγή τούς βαρβάρους.

      Ἦταν 7-8 Αὐγούστου τοῦ 626 μ.Χ.. Ἡ Βασιλεύουσα γιορτάζει τό θαῦμα τῆς Παναγίας. Ἀμέσως μετά τή νίκη ὁ Πατριάρχης Σέργιος, οἱ ἄρχοντες καί ὅλος ὁ λαός ἔσπευσαν νά συγκεντρωθοῦν στήν ἐκκλησία τῆς Παναγίας τῶν Βλαχερνῶν καί νά τήν εὐχαριστήσουν γιά τό θαῦμα. Τότε ἔψαλλαν – χωρίς νά καθίσουν καθόλου, ὅπως ἀναφέρει ἡ παράδοση – τόν Ὕμνο ὁ ὁποῖος ἀπό τότε ὀνομάστηκε «Ἀκάθιστος». Βέβαια ὁ Ὕμνος προϋπῆρχε καί ψαλλόταν πρός τιμήν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, ἀλλά κατά τήν νύκτα ἐκείνη καθιερώθηκε πλέον κατά τρόπο ἐπίσημο καί πανηγυρικό στήν Ἐκκλησία μας, ἐνῶ συμπληρώθηκε καί μέ τό τροπάριο «Τῇ Ὑπερμάχῳ Στρατηγῷ» τό ὁποῖο συνετέθη ἐκείνες τίς ὧρες μέ ἀφορμή τήν θαυμαστή νίκη τῶν Βυζαντινῶν¹!

¹ Βλ. Ἀρχιμ. Ἐπιφανίου Θεοδωροπούλου, Ὁ Ἀκάθιστος Ὕμνος μετά ἑρμηνείας, Ἱ. Ἡσυχαστήριον Κεχαριτωμένης Θεοτόκου, Τροιζήνα 199410, καθώς ἐπίσης καί τό λήμμα «Ἀκάθιστος Ὕμνος» στήν Θ.Η.Ε.

Πηγή: www.imml.gr/images/katixitika/themata_katixisis/kyriakh_14.4.13/gym-xairetismoi.pdf