Οι σκέψεις είναι η γλώσσα του εγκεφάλου και τα συναισθήματα είναι η γλώσσα του σώματος. Όταν εστιάζουμε τη σκέψη μας σε κάτι συγκεκριμένο, αγνοώντας οτιδήποτε άλλο, κάποια στιγμή η ίδια η σκέψη γίνεται η εμπειρία. Όταν αυτό συμβεί, η σκέψη μας αλλάζει τον εγκέφαλό μας.

Ο εγκέφαλος τότε παράγει συγκεκριμένες χημικές ουσίες που ταιριάζουν με αυτή τη σκέψη ώστε να νιώσουμε σύμφωνα με αυτό που σκεφτόμαστε. Όταν, λοιπόν, κάνουμε σκέψεις χαράς και αγάπης παράγονται χημικές ουσίες που μας κάνουν να νιώθουμε χαρούμενοι.

Το ίδιο ισχύει και για αρνητικές σκέψεις που μας δημιουργούν αρνητικά και βαριά συναισθήματα. Ο εγκέφαλος καταγράφει συνέχεια τον τρόπο που νιώθει το σώμα και ανάλογα με την ανατροφοδότηση που λαμβάνει παράγει περισσότερες σκέψεις που δημιουργούν αντίστοιχα συναισθήματα. Αρχικά, δηλαδή, νιώθουμε όπως σκεφτόμαστε και μετά σκεφτόμαστε όπως νιώθουμε.

Η σημαντική διαφορά, κατά τη γνώμη μου, είναι πως οι σκέψεις έχουν πάντα να κάνουν με το παρελθόν ενώ τα συναισθήματα είναι αγκυροβολημένα στο παρόν. Θυμηθείτε κάποια φορά, πριν χρόνια, που νιώσατε ευτυχισμένοι. Είναι συναίσθημα του παρελθόντος; Όχι. Το νιώθετε τώρα.

Το σώμα μας είναι σχεδιασμένο έτσι που μπορούμε να αισθανθούμε μόνο στην παρούσα στιγμή. Μπορούμε να σκεφτούμε το παρελθόν ή το μέλλον, αλλά μπορούμε να νιώσουμε μόνο στο τώρα. Η ανησυχία είναι αίσθημα του μέλλοντος, η ενοχή είναι αίσθημα του παρελθόντος, αλλά τα βιώνουμε στο τώρα.

της Βιολέττας Ψωφάκη

Πηγή: enallaktikidrasi.com